ZaćmaSoczewki wewnątrzgałkowe |
|||||
Zaćma towarzyszy historii człowieka. Zaćmę uważano za wodospad tajemniczej substancji płynącej z mózgu do oka, powodujący ślepotę. Skojarzenie tego wierzenia z progami wodnymi w starożytnym Egipcie spowodowało, że chorobę tą nazwano kataraktą Pierwsze opisy leczenia katarakty datuje się na 2500 lat przed naszą erą. 500 lat p.n.e w Azji opisywano zabieg, polegający na ucisku igłą zmętniałej soczewki co doprowadzało do jej zwichnięcia do ciała szklistego. Na przełomie XVI i XVII wieku Jacques Daviel opisał metodę wewnątrztorebkową usunięcia zaćmy, która wówczas polegała na usunięciu pencetą lub pętlą zmętniałej soczewki. Niestety w tym czasie nie były dostępne soczewki wewnątrzgałkowe, dlatego pacjenci operowani wówczas musieli posługiwać się szkłami korekcyjnymi. Jedne z pierwszych doniesień o soczewkach wewnątrzgałkowych pochodzi z pamiętników Casanovy z 1776 roku. Opisuje tam spotknie w Warszawie z wędrownym okulistą Tadinim, który demonstrował soczewki z pięknego kryształu, przeznaczone do wszczepienia do wnętrza oka. Pierwszą próbę wszczepienia sztucznej, szklanej soczewki przeprowadził drezdeński okulista Casamaata w 1795 roku, jednak zabieg z powodu niedoskonałości soczewki zakończył się niepowodzeniem. Zbyt ciężki wszczep opadł na dno oka. Prawdziwy rozwój chirugii zaćmy nastąpił od roku 1949, kiedy Harold Ridley w Szpitalu Świętego Tomasza w Londynie przeprowadził u 45-letniej kobiety zabieg wszczepienia sztucznej soczewki. Ridley wykorzystał obserwację z czasów drugiej wojny światowej. Zauważył, że u rannych brytyjskich lotników nie obserwuje się odczynu zapalnego w gałce ocznej w następstwie zranienia szybą, która otacza kabinę samolotu. Szyba wykonana była ze szkła organicznego. a dodatkowo materiał, z którego ją produkowano był wykorzystywany z powodzeniem do rekonstrukcji kości i stawów. Polimetylmetakrylat (Perspex lub Plexiglass) stał się w ten sposób materiałem biokompatybilnym dla oka. Przez wiele lat PMMA był jedynym materiałem zastępującym naturalną soczewkę, w związku z tym do niego porównuje się kompatybilność. W ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat chirurgia katarakty poczyniła bardzo duże postępy. W latach 60-tych dwudziestego wieku prof. Tadeusz Krwawicz usuwał zmętniałe soczewki z pomocą krioekstraktora (zamrażał a następnie usuwał). Gwałtowny rozwój technik operacyjnych nastąpił od momentu wykonania zabiegu z rozdrobnieniem chorej soczewki i pozostawieniem torby tylnej. Taka technika, ciągle udoskonalana, stosowana jest do dnia dzisiejszego. Ciągle modyfikowana, jest najnowocześnieszą obowiązującą na całym świecie metodą leczenia zaćmy. W naszym ośrodku mamy możliwość implantacji wszystkich rodzajów soczewek wewnątrzgałkowych (IOL - Intra Ocular Lens). Najczęściej proponujemy naszym pacjentom nowoczesne soczewki amerykańskiej firmy Alcon. Wszczepy są wykonane z najwyższą starannością z materiałów biokompatybilnych ( akryl hydrofobowy). Są to soczewki zwijalne, wprowadzane do oka za pomocą kartridża przez małe nacięcia w rogówce. Po wprowadzeniu do tylnej komory oka, dzięki swoim właściwościom, rozwiają się i fiksują się w odpowiednim miejscu. Jakie są rodzaje soczewek? Soczewki wewnątrzgałkowe podzielić jest najprościej na cztery gupy: 1. soczewki jednoogniskowe - dobierane są tak, aby po operacji pacjet dobrze widział w dal, natomiast do widzenia z bliska niezbędne będą okulary. Do tej grupy zalicza się następujące implanty: - soczewka wieloczęściowa - materiał, z którego jest wykonana jest przezroczysty, ramiona pozwalające na ufiksowanie są wykonane z innego materiału niż część optyczna, posiada filtr UV, - soczewka jednoczęściowa AcrySof® (SA60AT) - w całości zbudowana z tego samego materiału co wieloczęściowa, lepsza niż w przypadku wieloczęściowej stabilizacja po implantacji, posiada filtr UV, - soczewka jednoczęściowa AcrySof® Natural (SN60AT) - wyposażona również w filtr UV. Dodatkowo wyposażona jest w filtr światła niebieskiego, chroniący siatkówkę jak naturalna soczewka przed światłem słonecznym. Spowalnia to powstawanie zmian zwyrodnieniowych centralnej części siatkówki (AMD).
2. soczewki wieloogniskowe - wieloogniskowe soczewki pseudoakomodacyjne AcrySof® ReSTOR® (SN6AD1, SN6AD3, SN60D3) - adresowane dla bardo wymagających pacjentów, chcących cieszyć się po operacji dobrą ostrością widzenia zarówno do widzenia w dal jak i z bliska. Ten typ soczewki naśladuje najlepiej naturalną soczewkę. Około 80% pacjentów nie potrzebuje po operacji w ogóle okularów korekcyjnych do wykonywania codziennych czynności. Warunkiem uzyskania dobrego efektu jest implantacja tego rodzaju soczewek w obu oczach. Pozostałe właściwości soczewki jak SN60WF. 3. soczewki jednoogniskowe toryczne
4. soczewki wieloogniskowe toryczne
|
Licznik odwiedzin: 891695 Centrum Leczenia Chorób Oczu OCULUS | ul. Feliksa Nowowiejskiego 3 | 75-587 Koszalin
design: internet-media.pl